Joan Rial: “Amazon of Apple eisen muziek in het Catalaans”

De 36e editie van de Mercat de Música Viva de Vic heeft een recordaantal van meer dan 1500 voorstellen en de interesse om het verloop van de beurs te verbinden met het nieuwe triumviraat aan de top van het schip. Joan Rial, Jordi Casadesús en Rubèn Pujol richten zich op de hervertelling van Oriol Roca en wijlen Marc Lloret met een continue blik en stappen om te zetten: nieuwe muzikale formats, de ouverture naar elektronica en de verdediging van een cultureel model dat betrekking heeft op het gebied, maken deel uit van de toewijding aan de nieuwe richting, afkomstig van Vic i met een lange ervaring in de muzieksector. "We letten op de details, we concentreren ons op de kleine dingen", zegt Joan Rial, die Barcelona bezoekt met Jordi Casadesús tijdens het laatste stuk van zijn eerste Mercat.

Wat vindt u van de huidige programmering?

Joan: We zijn benieuwd hoe impactvol de sector is, en de commentatoren die er zeer positief over zijn, lijken het gevoel te hebben herwonnen om de ontdekking van onbekende voorstellen binnen de Markt te stimuleren. Això is trots op de artistieke directeuren, want we zijn geen festival dat opkomende muziek ontdekt. We nemen professionals aan die zowel bij bedrijven in de sector werken als bij de koplopers van het nieuwe seizoen, boven de private en publieke sector van het land. We hebben er hard voor gevochten om door te gaan.

Werk met het oog op de toekomst

Joan: We willen het programma voor 2026 verder ontwikkelen, we willen professionals raadplegen en hen de nodige middelen verschaffen om de volgende programma's te realiseren. Hier komen de artiesten die overal op tournee zullen zijn, waaronder talloze evenementen met Sidonie, die haar album voor het eerst in het Catalaans zal spelen; of María Arnal, die alleen Sónar heeft gezien, kan Catalonië niet meer zien. Triquell zal ook zijn album uitbrengen en Brighton 64 zal de aanbevolen tournee beginnen. En bovenal de theatervoorstellen, van de professionele zone tot de onthulling van L'Atlàntida of de nieuwe scènes waaraan we zullen werken.

Wie heeft nog meer dit doel?

Joan: We zullen de poster vernieuwen met jonge kunstenaars uit heel Europa, naast de staats- en nationale kunstenaars. We hebben onze internationale programmering gericht op de gebieden die het dichtst bij de staat liggen: Portugal, Frankrijk en Italië, en niet te vergeten Spanje. Jordi staat erom bekend professionele kunstenaars in al deze landen te bezoeken om een poster te presenteren die mensen graag willen zien en bekijken, samen met kunstenaars zoals Sofía Leao, de dochter van Rodrigo Leao, die het nieuwe project nog niet heeft gepubliceerd. Het is een internationaal voorstel dat we in de toekomst zeer belangrijk vinden, en dat professionals niet in de Mercat zullen kunnen werken, omdat die niet bestaat.

“Het lijkt erop dat de promotors zich geïsoleerd voelen in de ruimte, soms is het moeilijk om je voor te stellen wat er met hen gebeurt”

Hoe maken ze de verschillende scènes?

Joan: Laten we proberen een mirall te volgen die de sector vraagt: een kleine zaal, een mitjana-zaal, een grote zaal, een groot theater of een undergroundpodium. De promotors kunnen de scenario's selecteren die ze in hun zes programma's hebben, en ze zullen de voorstellen in hun context toetsen. Veel programmamakers werken met het concept van llotja, waarbij de promotor centraal staat en de voorstellen indient: een punkgroep, een jazzgroep of een R&B-groep, maar op die manier geef je de artiesten niet de context die nodig is om te schitteren.

Ze missen de sfeer

Joan: Omdat een groep de promotor kan plezieren, heb je een voldoende publiek nodig, en voor dat voldoende publiek heb je een voldoende tijd en een podium nodig dat is aangepast aan de verschillende technische en artistieke omstandigheden. Een punkconcert in een theater om 11 uur 's ochtends is onrealistisch; het is geen muziekstijl voor dat tijdstip en het vraagt om een meer stedelijke sfeer, maak je geen zorgen. Voor elke vrouw is het als het openen van een kerk: er zijn veel landen in Catalonië en de staat met programma's voor 100 tot 150 mensen, elke stad heeft daar een programma.

Er zijn ook fantastische programma's in L'Atlàntida, of van het midden van het auditorium tot zaal 2, en een zaal die lijkt op l'Apollo, namelijk l'Envelat, een geweldige plek in het hart van Catalonië. De perfecte setting voor jazz om te schitteren is de Vic Jazzcava, zowel in deze club als in een locatie voor elektronica en clubcultuur. Het lijkt erop dat de promotors zich geïsoleerd voelen in de ruimte, omdat de moeilijkheid soms aan hun verbeelding wordt overgelaten.

Hoe is de Mercat in Vic gedurende de rest van het jaar?

Jordi: Er wordt altijd gezegd dat het het Vic-festival is, het moment waarop de stad uitkeek naar geweldige concerten. Met een volle zaal van al die tijd betreden we de Mercat de Música Viva voor een van de grootste evenementen ooit.

Joan: Alles is veranderd in de afgelopen 20 jaar. We verlieten onze huizen buiten Vic om thuis te slapen tijdens de Mercat om het concert van Els Pets te bekijken. Maar nu brengen we naar de zes steden een groot festival met veel podiumkunstenaars, een kleinschalig festival, een kleinschalige cyclus. Het volume aan livemuziek is aanzienlijk toegenomen en dit deel van het familieconglomeraat is verloren gegaan. Er bestaan nog steeds twijfels of de inwoners van Vic zich wel bewust zijn van de gave die ze bij de Mercat hebben.

Het is een evenement dat de stad op de muzikale kaart zet

Joan: In Spanje zijn er drie grote professionele archieven: de Bime van Bilbao, de Monkey Week van Sevilla en de Mercat de Música van Vic, en de stad is er enorm trots op. Wie in 1989 op het idee komt om een professionele Mercat te hebben, zal een il·luminat zijn, het is een zeer belangrijke gunst geweest. Toch, en gelijktijdig met de opkomst van livemuziek, hebben de inwoners van Vic begrepen dat de Mercat geen festival is, dat het meer dan duizend accreditaties heeft die zijn goedgekeurd door enkele van de belangrijkste vertegenwoordigers van de stad, maar ik weet niet of ze zich ervan bewust zijn dat er de crème de la crème van de Catalaanse muziek in de staat is, en ook uit Zuid-Europa.

“Tant Rubén, net als Jordi en wij, is sinds 2015 verbonden aan de Mercat en werkte voor Marc en Oriol”

Gaat u het adres aanpassen aan het vorige adres?

Joan: Dus Rubén, net als Jordi en ik, zijn we sinds 2015 direct of indirect verbonden aan de Mercat. We hebben op verschillende gebieden voor Marc en Oriol gewerkt, maar nu voelen we ons geen vreemde mensen meer voor de guanyar en informeren we hen eerst. Laat hen je informeren op de dag dat ze hun presentatie geven, en dan zullen ze uiteindelijk iedereen aanmoedigen. Het afgelopen jaar zal er een bijeenkomst zijn waarin ze alles zullen uitleggen wat er de afgelopen jaren is gebeurd, wat ze niet hebben kunnen bereiken, en vooral wat ze denken dat er in de toekomst zal gebeuren.

Bijvoorbeeld?

Joan: Neem de nieuwe manier van muziek uitgeven, zowel de groei als het succes van de single en onze nieuwe formats. Ze hebben de Mercat gepositioneerd als een exclusieve ruimte voor albumreleases en tournees, maar ze zien ook dat de sector steeds liquider begint te worden. Een project zoals dat van Mushkaa zal in maart niet langer voor 100 mensen in de Heliogàbal-zaal spelen, maar in september zal het in het Moll de la Madera plaatsvinden met 20.000 mensen. De wereld verandert snel en we betwijfelen of de Mercat kan wachten op de presentaties die mensen met een album kunnen doen, maar zelfs niet op het derde.

Heeft u ideeën om deze nieuwe formaten op te nemen?

Jordi: Ik mis misschien wel het belang van het uitbrengen van albums en tournees, waarbij je dingen moet presenteren die niet strikt na een concert volgen en artiesten moet toelaten die niet in de Mercat spelen.

Joan: Er is zo'n enorme inflatiedruk dat de promotor als eerste de groep moet targeten en moet inzetten op jong talent. Op de professionele afdeling is er een nieuwe singlerelease-activiteit in samenwerking met Apecat (de Catalaanse vereniging van platenproducenten) om onuitgebrachte singles te promoten die in het volgende seizoen worden uitgezocht, zodat de promotors weten waar ze tijdens het seizoen op letten. We nemen een pauze en stellen ruimte beschikbaar aan mensen, zodat we de dingen kunnen presenteren en de professional precies kan kopen wat hij ziet.

“Een groot feest organiseert een geweldige paella, terwijl een concertzaal elke dag aardappelen eet en speelt”

Welk effect heeft de toename in livemuziekconsumptie op ons?

Joan: De grote festivals zijn van een zeer hoog niveau, veel gemeentes zijn eraan toegewijd omdat het historisch gezien een moment van volksfeest en succes van de overheid is. Maar de 100.000 euro die je makkelijk aan artiesten kunt uitgeven, zou je ook kunnen investeren in het beheer van een kleine locatie in de hele stad. Maar een groot feest organiseert natuurlijk een heerlijke paella voor al je vrienden, terwijl een concertzaal elke dag aardappelen eet en speelt.

Een modelvraag

Joan: De opkomst van grote festivals heeft ertoe geleid dat Catalaanse groepen steeds veeleisender worden qua format, en de muziek in Catalonië is in aantal toegenomen. Zorg ervoor dat je op platforms zoals Amazon Music of Apple Music vraagt om Catalaanse muziek, omdat die op de zes lijsten staat. Op Amazon Music staat Catalaanse muziek in de top 10 van meest gecommercialiseerde muziek op het Iberisch Schiereiland.

Muziek in het Catalaans is mainstream geworden

Joan: Het is een zeer belangrijk moment, en we zijn ons bewust van het aantal en de kwaliteit van de geaccrediteerde professionals, en van de impact die we hebben op de Zuid-Europese sector. In Madrid praten mensen over Mushkaa, Julieta i fins i tot d'Oques Grasses, Tyets of María Hein. Nu beginnen d'Ouineta, Fades, Svetlana, Maria Arnal en de La Ludwig Band te praten. Er wordt wel degelijk in Catalaanse muziek geïnvesteerd, maar is het wel de juiste investering? We zouden graag inzetten op een duurzaam model, meer gericht op de toekomst en minder op de melodieën van cadascú.

“Tothom geeft een concert in Casa Seva, en vanaf de Mercat moeten we spelen vanaf de Cicle Petit Fins tot aan het festival.”

Vergroten deze grote festivals de reputatie van de kunstenaar?

Jordi: Met meer groepen hi ha, meer concurrentie hi ha en meer spektakel bons fas.

Het Caixet biedt ook mee omdat het gelooft in de infrastructuur en de productie van de onderdelen. Oques Grasses is daar een voorbeeld van; op Catalaans niveau is er geen tournee van deze omvang geweest. We zitten in een tijd waarin iedereen thuis een concert wilde, en van de Mercat moesten we in alle landen optreden, van de kleine cyclus van Poble Fins tot het grote festival. Maar het moet eerlijk zijn, we moeten de kleine projecten promoten, ook internationaal, want het budget is nu eenmaal wat het is. We zullen deze kleine regen van grote festivals niet met grote bedragen kunnen betreden.

Fan toegewijd aan elektronische muziek

Joan: Het is een moeilijke sector die altijd op zichzelf heeft gefunctioneerd, het heeft landen met grote festivals niet bereikt. Maar het wordt wel veel gebruikt door jongeren, en steeds vaker ook door het volwassen publiek.

Jordi: Zowel elektronica als jazz hebben veel potentie in Zuid-Europa. Het is makkelijker om Frankrijk binnen te komen via elektronica of jazz dan met een traditioneel Catalaans voorstel. Er heerst een professionele sfeer, dus we willen samenwerken met deze groepen die al contact met beide hebben opgenomen.

Hoe zorgt Sónar voor controverse?

Joan: Meer dan een probleem met Sónar, is het een gevolg van globalisering, wat tegenstrijdigheden veroorzaakt. Wij geloven in de cultuur die we hier beneden zien, de kleine cultuur, want als we die in elkaar naaien, wordt het steeds moeilijker om die duurzaam te maken. Het is normaal dat er in een project zo groot als Sónar investeringsfondsen binnenkomen, waardoor een partij de controle over het project verliest, en dat project zal verdwijnen. We verdedigen de decentralisatie van de cultuur en proberen inconsistenties te vermijden, maar we leven een leven vol tegenstrijdigheden, we doen boodschappen in de buurt in een supermarkt. Sónar is een van de meest cultureel coherente projecten in Europa van de afgelopen jaren, en ik durf te stellen dat ze geen idee hebben van de zionistische banden van de investeringsfondsen die ze gaan kopen, maar dit is nu juist wat er gebeurt als je de controle over het nieuwe bedrijf verliest.

Hoe beoordeelt u het besluit over geluidsoverlast dat de Generalitat heeft opgesteld?

Joan: Er zijn grote gevechten geweest, voor een band, het voortbestaan van de concertzalen, en anderzijds het samenleven van burgers. Houd er rekening mee dat veel van hen nu openbaar en zichtbaar zijn. Als je naar een concert gaat, vind je het ene leuk, maar als je het ziet, vind je het andere leuk. We moeten samenwerken, want decreten en wetten hebben betrekking op de muzieksector, die niet door vinnen wordt begeleid, zoals bioscopen of theaters. De veranderingen die uit dit decreet kunnen voortvloeien, mogen niet leiden tot het verlies van landen met livemuziek; integendeel, het kost tijd om ze te promoten. En als er regelgeving is die gebouwen verplicht om akoestisch te verbouwen, is het noodzakelijk dat die gepaard gaat met beleid dat helpt om de weinige ruimtes die we hebben niet te verliezen.